مؤسسه قرآنی نیایش

امروز بعد از نماز صبح توفیق پیدا کردم از 57 صفحه ای که کتاب دعای عرفه ام داشت 47 صفحه اش  را  با تدبر بخوانم که هم برای دعا مهیا شده باشم و هم در مراسم دعای عرفه درک بهتری از دعا داشته باشم و حضور قلب بیشتری عاید شود .

در این 47 صفحه ابا عبد الله الحسین به یک مطلب مکرر اشاره می کند و مضمون آن مطلب این است که (خدایا ما نعمت های تو را شماره نمی توانیم بکنیم و از شکر نعمت های تو عاجزیم)

  فَاءَىَُّ نِعَمِكَ يا اِلهى اُحْصى عَدَداً وَذِكْراً امْ اَىُّ عَطـاياكَ اقُومُ بِها شُكْراً

در کل دعای عرفه به هیچ مطلبی به جز این مورد به این اندازه تأکید نشده است .

و واقعاً هیچ یک از ما نه نعمت های خدا را می توانیم شماره کنیم و نه شکر تمام نعمت های خدا را می توانیم به جا آوریم .

نکته ی جالب تری که در تدبر در دعای امروز به آن رسیدم این است که حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) به نعمت هایی از خدا اشاره می کند که به مخیله ما هم راه ندارد چه رسد به معرفت نسبت به آن و به جای آوردن شکر آن

پیرامون ما پر است از آیات و نشانه های خدا، یا بهتر است بگوییم پیرامون ما پر است از خدا گویا در دامن خدا داریم زندگی می کنیم و گذران عمر داریم .

اگر با کمی تأمل به اطرافمان و وجود خودمان دقت کنیم خدا را بسیار نزدیک تر از آنچه تصور می کنیم می بینیم

آن وقت است که نحن  اقرب الیک من حبل الورید مفهوم دیگری پیدا می کند .

اَلْحَمْدُ لله الَّذى لَيْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ …